Herdenk de Trans-Atlantische slavernij: tijd voor één apart monument in Den Haag!

Inmiddels tien jaar pleiten nakomelingen van de Trans-Atlantische slavernij voor een waardige herdenking van dit systeem van onderdrukking, uitsluiting en ontmenselijking. Waar de tot slaafgemaakte mensen uit Afrika ontvoerd zijn, van hun menswaardigheid zijn ontdaan en als minder dan vee werden behandeld.

1 Juli 1863-1873 het kroonjaar van de afschaffing van de Trans- Atlantische slavernij. Dit willen wij, nazaten, herdenken in de stad Den haag, de stad van Vrede en Recht.

Na jaren langdurig gepleit te hebben, kwam er een adviescommissie en leek het erop dat er goede stappen gezet werden richting een monument dat dit verhaal eer aandoet. Maar na het advies van de commissie te hebben ontvangen, stonden de nazaten met grote verbazing en teleurstelling te kijken. Niet alleen blijkt dat er geen herdenkingsmonument komt in dit kroonjaar, maar luidt het advies dat er geen slavernij monument komt waar enkel de nazaten van de Trans- Atlantische slavernij zich in kunnen vinden. Er wordt een koloniaal monument opgeleverd die de rijkheid aan de koloniale perspectieven en de geschiedenis van Nederland vertegenwoordigt.

Ook nu blijkt dat de nazaten van de tot slaafgemaakten van de Trans-Atlantische slavernij niet tot hun recht komen in de stad van Vrede en Recht. De stad waar dit koloniale systeem formeel opgestart en afgeschaft is. Wanneer het gaat om erkenning, herdenking en cruciale vervolgstappen lopen wij als G5- stad ruimschoots achter ten opzichte van andere steden.

Wij erkennen en begrijpen het leed van andere groeperingen die na de schriftelijke afschaffing van de Trans-Atlantische slavernij ook zijn uitgebuit in Suriname en het Caraïbisch Koninkrijk. Deze groepen horen ook op een waardige manier de pijnlijke momenten uit de Nederlandse geschiedenis te herdenken, want dat is hun goed recht. Een groeiend bewustzijn van een omvangrijk koloniaal verleden, geworteld in de Nederlandse handelsgeest, en in de stad Den Haag moet geen reden zijn voor het overschaduwen van het Trans-Atlantische slavernijverleden.

Het op één hoop gooien van deze diverse narratieven doet het leed van de slachtoffers van de Trans-Atlantisch slavernij tekort. Het ontneemt mogelijkheid om als gemeenschap te gedenken en draagt bij aan het koloniale systeem dat juist moet worden ontkracht door de gemeenschap zichtbaar een stem te geven. Het veralgemeniseren van ervaringen, rituelen, heling en identiteit brengt een controverse met zich mee die bezinning wegneemt. Tot slot is dit advies niet in lijn met de wens van de gemeenschap en de eerdere commissie van Rabin Baldewsingh.

Wij pleiten om de wens van de nazaten te respecteren van de Trans-Atlantische slavernij. Daarom eisen wij:
- Respecteer de wens van de oorspronkelijke motie;
- Kader het monument af tot een monument van de herdenking van het Trans-Atlantische slavernij;
- Draag zorg voor een gemeentelijke herdenking waarin Keti Koti/ Kibra Kadena/ Emancipation Day centraal staat.

De kunstenaars die toonbare affiniteit hebben met dit dossier zijn o.a. Ruben La Cruz, Tirzo Martha, Wonny Stuger, Waldmar Lopes en Charmaine de Heij.