Healing the Healthcare⚕️Verbeter de zorg & stop cliënten verwaarlozing!

Er is een sluipende, fatale zorgcrisis in Nederland: ooit stonden we in de top 5 van beste zorg wereldwijd, maar dat gevoel is verdwenen. Wanneer er een zichtbare verwonding is, wordt er snel bijgesprongen en het gezien als spoed. Maar wat als het dingen zijn die achter de schermen gebeuren? Invasieve schimmelinfecties, waar honderdduizenden tot in de miljoenen mensen per jaar aan bezwijken- terwijl 80% verkomen had kunnen worden? Longterm Covid klachten? Of 'onzichtbare' mentale klachten (bijv. Dysautonomie)? Iedereen zou hier goede, gepaste zorg voor moeten krijgen, en toch zijn er grote, schrijnende tekorten merkbaar in de zorg.

Voorbeelden van bekende verwaarlozing zijn onder andere:
- Langdurig wegschuiven alsof het niks is, totdat er een test wordt gedaan en het blijkt dat de zorg toch fout zat. (Bijv. "Oh.. woops, deze jongeman heeft toch wél dubbele ooronsteking ondanks gebrek aan koorts.. misschien had u eerder aan de bel moeten trekken!")
- Testen die dat soort verwaarlozing kunnen verhelpen, worden voorafgaand afgeschoven als 'nutteloos': want sommige artsen weten blijkbaar al vanuit hun theorie boeken dat het toch niks oplevert. (Bijv. "25 jaar met hartklachten? Nee, da's onmogelijk..")
- De schuld leggen bij de cliënt- voornamelijk wanneer dezelfde vraag telkens terugkomt.. (Bijv. "We hebben u de afgelopen keren ook hier over aangehoord"..)
- Testen leveren die niet aansluiten op de hulpvraag, want dat is blijkbaar geruststellend om te proberen. (Bijv. "Last van bonzende pijn, situationele zwelling & stijfheid in uw voet..? Laten we beginnen met een.. spa & pedicure!")
- In gevallen van nood, pas omkijken wanneer de persoon al is bezweken of zich in ernstige & acute visuele crisis bevindt. (Bijv. "Uw situatie klinkt niet als spoed, dus bel alstublieft wanneer u daar weer last van krijgt! Sterkte.")
Etc.

Er zijn wetten geschreven voor de zorg om op te volgen, maar volgens mijn onderzoek op juridisch vlak zijn een aantal wetten in die voorbeelden alleen al overtreden (bijv. WKKGZ Art. 2)- en dit kost de cliënt (en uiteindelijk ook de zorg) enorm veel. Intense stress en / of depressie, gevoel van hulp- en hopeloosheid, vertrouwensproblematiek, mogelijk zelfs baanverlies, naastenverlies of, in ergere gevallen, het leven op het spel hebben door mogelijk zelfmoord of bezwijken aan de ziekte(s) waar de klachten door ontstaan zijn. En kostbare uren bij de zorg worden voor dezelfde hulpvragen daardoor meermaals uitgetrokken.

Wat moet er gebeuren?
Optioneel maar wel belangrijk:
Een zorgvuldig excuus voor de zorg-vragende met een toepasselijke tegemoetkoming zou erg helpen om te laten zien dat het menens is- vrienden & families kunnen leden hebben verloren hieraan op allerlei nare wijze..

Voor vlotte verbetering is het enorm van belang om:
- Zo snel mogelijk mensen aan te horen & te helpen door middel van samenwerking & oplossingsgericht denken. Werkt het niet of kan de behandeling niet daar? Help dan de cliënt zoeken naar wat of waar dan wel met eventueel een helpende tussenoplossing.
- Verspil geen tijd van de cliënt- voor hetzelfde geldt kan het leven écht op het spel liggen, ook al is het onzichtbaar. Neem de cliënt áltijd serieus en maak géén beloftes die niet waargemaakt kunnen worden. Dit scheelt namelijk dan ook weer extra uren aan een terugkomende vraag voor de zorg.

Wat betreft lange termijn verbetering:
- Zorg voor voldoende motivatie om te werken in onder andere de zorg. Een goed passend salaris, goede & gerichte opleiding, betere uren of afwisseling van personeel om stress & burnout te voorkomen. Neem óók hen serieus- alleen dan kan de zorg beter bloeien en daaruit vloeiend het Nederlandse volk.
- Zorg voor eerlijke hulp. Ongeacht geslacht, afkomst, cultuur, type gezondheidsproblemen- lever de zorg voor gewoon de 'persoon' voor u. Vooroordelen hebben hier geen thuis! Maak het dus ook wat meer realistisch om onzijdig bewijs materiaal te kunnen verzamelen- gezien de huidige stricte privacyregelingen binnen de zorg is het kunnen bewijzen van verwaarlozing erg lastig.
Het hebben van strictere regels omtrent omgang van mensen op zich is enorm belangrijk: maar het gedoog wat vaak te zien is in de zorg is in mijn ogen onacceptabel.

Voorbeeld 'oneerlijke' zorg 1:
"Ja deze jongeman heeft Autisme, dus dan is het best logisch dat emoties & stres hoogzitten.. bent u toevallig psychosegevoelig?"
Terwijl hij er eigenlijk heen ging met de vraag waarom er zóveel spierpsanning in zijn lichaam bevondt.. Autisme of psychose is niet de oorzaak- de intense emoties zijn het resultaat van het vraagteken die blijkt weer niet gehoord te worden.
Voorbeeld 'oneerlijke' zorg 2:
"Deze jongedame heeft de diagnose BPD en is telkens heel boos in consult- heb nu besloten haar door te verwijzen met maanden aan wachttijd want zo gaat u toch niet om met zorgmedewerkers?"
Terwijl zij erg last had van die immense woede en eigenlijk naar deze arts ging juist voor een stap in de goede richting te kunnen plaatsen- maar de arts kon alleen haar toon niet waarderen en besloot op details in te springen waar zij niks aan had..

- Zorg voor betaalbare hulp. Dit is misschien een beetje opgelost met ons financieel supportsysteem voor landelijke zorg.. maar als de kwaliteit daaraan onderuit gaat, is dat het dan wel waard? Ik sta dus ook voor compensatie voor mensen die niet aansluitende hulp kunnen vinden binnen het systeem en moeten zoeken bij bijvoorbeeld onafhankelijke particulieren of buitenlandse zorg.