Andere mensen, zowel binnen als buiten Eimersland, zouden zich bij deze petitie moeten aansluiten omdat een goed ingerichte en veilige speeltuin niet alleen belangrijk is voor de kinderen in onze wijk, maar voor alle kinderen in de omgeving. Hier zijn een paar redenen waarom dit een gezamenlijke inspanning zou moeten zijn: 1. Meer speelruimte voor álle kinderen  – Op dit moment zijn de speelvoorzieningen in de omgeving erg beperkt en versnipperd. Door de speeltuin uit te breiden, creëren we een plek waar niet alleen kinderen uit Eimersland, maar ook uit omliggende wijken veilig en met plezier kunnen spelen. 2. Sociale verbinding en gemeenschapsgevoel – Een speeltuin is meer dan alleen een plek om te spelen; het is een ontmoetingsplek waar kinderen én ouders uit verschillende buurten elkaar leren kennen. Dit versterkt het gemeenschapsgevoel en zorgt voor een fijne, hechte woonomgeving. 3. Veiligheid staat voorop  – Onze wijk is omringd door water, wat een risico vormt voor kleine kinderen. Een goed ingerichte speeltuin met veilige omheining houdt kinderen op een aantrekkelijke en veilige plek, weg van gevaarlijke situaties. 4. Gezonde en actieve jeugd  – Buiten spelen is essentieel voor de gezondheid en ontwikkeling van kinderen. In een tijd waarin schermtijd vaak de overhand heeft, is een uitdagende en uitnodigende speeltuin dé manier om kinderen meer te laten bewegen en samen te laten spelen. 5. Een duurzame investering in de buurt  – Een goede speeltuin verhoogt niet alleen de leefbaarheid van onze wijk, maar draagt ook bij aan de waarde en aantrekkelijkheid van de omgeving als geheel. Dit is een investering waar alle bewoners – nu en in de toekomst – profijt van hebben. Door gezamenlijk onze stem te laten horen, kunnen we ervoor zorgen dat de gemeente deze noodzaak erkent en actie onderneemt. Samen kunnen we een verschil maken!

1. Gezondheid en hygiëne – Afval dat zich ophoopt, trekt ratten, meeuwen en ander ongedierte aan, wat gezondheidsrisico’s met zich meebrengt. Het verspreidt bacteriën en kan ziektes veroorzaken. 2. Milieuvervuiling – Losliggend afval waait door de straten, komt in parken, sloten en speeltuinen terecht en vervuilt de omgeving. Dit schaadt niet alleen het uiterlijk van de buurt, maar ook de natuur en dieren die erin leven. 3. Vicieuze cirkel van meer afval – Een volle en vieze plek nodigt uit tot nóg meer afval. Mensen zien dat anderen hun vuil dumpen en volgen dit slechte voorbeeld. Dit leidt tot een oncontroleerbare situatie waarin de wijk steeds verder verloederd. 4. Woonplezier en veiligheid – Niemand wil in een buurt wonen waar afval zich ophoopt, waar het stinkt en waar afvalbergen een risico vormen. Het maakt de buurt onaantrekkelijk en kan zelfs de veiligheid verminderen. 5. Onrechtvaardigheid – Bewoners van de wijk betalen mee aan het afvalbeheer en proberen hun buurt schoon te houden, maar worden opgezadeld met het vuil van anderen. Dit is oneerlijk en vraagt om een oplossing. De gemeente heeft de verantwoordelijkheid om een schone en leefbare omgeving te garanderen. Individuele meldingen en klachten helpen niet, dus er moet structureel iets gebeuren. Dit probleem negeren is geen optie meer!

Laten we de druk terug opvoeren richting de Amerikaanse economie. Samen staan we sterk.  Er zijn geen winnaars in een (handels)oorlog. Laten we verdere conflicten voorkomen door samen Trump op zijn knieën te dwingen.  "We will not be bullied!"

Probeer je even voor te stellen dat je na lang zoeken en stressen eindelijk een woonplek gevonden hebt in een stad waar betaalbare huurwoningen al zo schaars zijn. Je vestigt je, raakt verweven met je buurt, volgt een studie of begint met werken. Je huisgenoten worden meer dan alleen je buren; je bouwt een band op, je vormt een gemeenschap en ze worden je vangnet. Maar dan krijg je te horen dat je moet vertrekken. Niet omdat het wordt gesloopt en er iets voor in de plaats komt, maar omdat de gemeente je geen huurrechten wil laten krijgen.  Dit is precies wat de bewoners van de Ravel te wachten staat. Studenten, werkenden en kwetsbare mensen worden gedwongen hun huis te verlaten zonder enig alternatief. Pijnlijk en onrechtvaardig, schrijnend en onbegrijpelijk.  De Ravel is hier niet het enige voorbeeld van: de voortdurende woningnood en de manier waarop huurders zonder woonzekerheid worden behandeld door de gemeente raakt nog veel meer mensen [2, 3, 4]. Steeds meer mensen moeten genoegen nemen met tijdelijke contracten en worden keer op keer verplaatst, zonder perspectief op een stabiele woonplek. Telkens weer worden er oplossingen voor de wooncrisis beloofd, maar de politiek laat juist deze groep keihard vallen.  De gemeente kan en moet dit voorkomen. In plaats van bewoners uit hun huis te zetten en te vervangen door nieuwe tijdelijke huurders, moet ze erkennen dat huurders geen wegwerpproducten zijn en verantwoordelijkheid nemen voor hun woonzekerheid. Er is nog steeds geen sloop-of renovatieplan, en het gebouw zal nog jaren blijven staan. Laat de bewoners dan ook blijven!  Wij eisen, samen met de Bond Precaire Woonvormen, dat gemeente Utrecht:  • Woonzekerheid en zeggenschap biedt. Laat de 180 bewoners van de Ravel blijven in hun huis en respecteer hun huurrechten.  • Dakloosheid voorkomt. Stop het inwisselen van de huidige huurders voor andere tijdelijke huurders. Geen jongeren op straat, zeker niet met het al toenemende aantal daklozen jongeren! [5] • De huidige gemeenschappen en woongroepen in het pand en de sociale cohesie in de buurt behoudt.  • Samen met Socius Wonen stopt met het weglopen van sociale verantwoordelijkheid door de schuld af te schuiven op individuele huurders en de samenleving. Neem verantwoordelijkheid en waarborg woonzekerheid voor iedereen! Op 20 februari gaat de gemeente stemmen over de toekomst van de Ravellaan. Help ons en roep hen op om te stemmen voor woonzekerheid en voor huurbescherming. Steun de bewoners van de Ravel en toon je solidariteit voor woonzekerheid. Teken de petitie om ons verder te helpen.  Wij zijn te vinden op Instagram: @redderavel 

Het ondertekenen van deze petitie geeft een duidelijk signaal af aan Minister Klever dat, naast de Tweede Kamer, ook de Nederlandse samenleving tegen het EU-Mercosur verdrag is.  Na bijna 25 jaar onderhandelen over een groot vrijhandelsverdrag lijken de EU en vier Mercosurlanden (Brazilië, Argentinië, Uruguay en Paraguay) klaar om dit verdrag goed te keuren. Hoewel dit verdrag goed zou zijn voor op export gerichte bedrijven zoals de Europese auto-industrie en de Zuid-Amerikaanse vlees, suiker- en soja-sectoren, is het verdrag schadelijk voor mens, dier en milieu. Het is in alle opzichten een “business as usual” verdrag uit de vorige eeuw en het past niet in een wereld waar de klimaat- en natuurcrisis in rap tempo de aarde onbewoonbaar maken.  Daarom is een brede beweging van maatschappelijke organisaties, genaamd Handel Anders!, er alles aan gelegen om dit verdrag tegen te houden. De Nederlandse Tweede Kamer nam op 3 december 2024 nogmaals een breed gedragen motie tegen het handelsverdrag aan, nu moet het ook definitief verworpen worden. Bedreigingen en kritiek Dit verdrag vergroot de macht van grote bedrijven en de agro-industrie ten koste van mens, dier en milieu. Een coalitie van meer dan 450 organisaties, waaronder vakbonden, boerenorganisaties, inheemse groepen, milieuorganisaties, consumentenorganisaties en andere maatschappelijke groepen, stelt dat het verdrag leidt tot: • Parlementen buitenspel: Bij de totstandkoming van deze handelsdeal hebben burgers, boerenorganisaties, vakbonden en andere maatschappelijke organisaties nauwelijks inspraak gehad. Ook probeert de Europese Commissie de grote delen van het verdrag niet naar nationale parlementen te laten gaan voor goedkeuring.  • Ontbossing en biodiversiteitsverlies: Het verdrag bevordert de export van grondstoffen en landbouwproducten, zoals rund- en kippenvlees, soja voor veevoer en suiker wat resulteert in grootschalige ontbossing, vooral in het Amazonegebied. • Onderdrukking van Inheemse volkeren: In landen als Argentinië, Brazilië en Paraguay vindt verdrijving van Inheemse gemeenschappen plaats onder druk van grote exportgerichte (landbouw)bedrijven. • Oneerlijke concurrentie: Europese boeren worden blootgesteld aan oneerlijke concurrentie door import van producten geproduceerd onder lagere milieu-, dierenwelzijns, arbeids- en voedselveiligheidstandaarden. Daarbij krijgen melkveehouders in Mercosur-landen concurrentie van gesubsidieerde EU melkproducten.  • Gebruik van verboden bestrijdingsmiddelen: Via dit verdrag wordt het makkelijk om pesticiden naar Mercosurlanden te exporteren die in de EU vanwege gezondheidsrisico’s niet gebruikt mogen worden, maar hier wel worden geproduceerd.  • De-industrialisatie van Zuid-Amerika: Voor onder meer de auto-, kleding- en metaalindustrie en overheidsaanbestedingen wordt de Mercosur-markt nu nog beschermd. Dit zorgt voor  hoogwaardige banen. Onder druk van de Europese bedrijven worden deze beschermingen afgebouwd. De Mercosur-landen worden zo gereduceerd tot leveranciers van goedkope grondstoffen. De Europese industrie wint ten koste van mensen Het verdrag versterkt de rol van Mercosur-landen als exporteurs van grondstoffen en importeurs van geïndustrialiseerde producten. Bovendien staat ook de veiligheid van werkers en consumenten onder druk. Zo maakt het verdrag het bijvoorbeeld makkelijker om bestrijdingsmiddelen waarvan het gebruik in Europa verboden is maar nog wel hier geproduceerd wordt te exporteren.  Het leidt daarnaast in Mercosur-landen tot verlies van hoogwaardige banen in industrie en dienstensector die nu nog deels worden beschermd tegen concurrentie, omdat deze bescherming onder druk van bijvoorbeeld de Europese auto-industrie wordt afgebouwd. Daardoor kunnen straks bijvoorbeeld benzineauto's, die na 2030 in Europa niet meer verkocht mogen worden, makkelijker naar Mercosur landen geëxporteerd worden, ten koste van de lokale industrie.  De gezondheid van mensen en de werkgelegenheid in Mercosur-landen worden daarmee opgeofferd voor het winstbelang van Europese bedrijven. En daar waar het verdrag wel aandacht geeft aan mensen- en arbeidsrechten en milieustandaarden gaat het over vrijblijvende en niet afdwingbare afspraken. Zonder sancties voor overtredingen. Terwijl de toegang tot markten voor bedrijven wel afdwingbaar wordt geregeld.  Stop het EU-Mercosur verdrag NU! Na 25 jaar onderhandelen is het EU-Mercosur verdrag een voortzetting van oude vrijhandelspolitiek. Het verdrag zal ingrijpende, negatieve gevolgen met zich meebrengen voor zowel de EU als de Mercosur-landen op het gebied van democratie, milieu en dierenwelzijn, voedselsoevereiniteit en economische ontwikkeling. In verschillende Europese landen is onder druk van maatschappelijke organisaties verzet in nationale parlementen ontstaan. Daarom wil de Europese Commissie de besluitvorming over dit verdrag weghouden bij deze parlementen -  met jouw handtekening kunnen we dit tegengaan en eisen dat de besluitvorming over dit verdrag democratisch verloopt.   Een brede coalitie van maatschappelijke organisaties op de twee continenten roept daarom op tot verwerping van het verdrag. Handel Anders!, de Nederlandse coalitie die strijdt voor rechtvaardige en duurzame handelspolitiek, ondersteunt die oproep en wil daarom dat de Nederlandse regering net als de Tweede Kamer dit verdrag verwerpt. De verwerping van het verdrag biedt kansen op een fundamentele herziening van het handelsbeleid.  

Stel je voor: je hebt een chronische ziekte waardoor een fulltimebaan voor jou geen mogelijkheid is. Of je hebt een ongeluk gehad, waardoor je maar voor een gedeelte van de tijd kunt werken. Je werkt keihard naar vermogen en toch zie je dat jouw nettosalaris in januari gedaald is door nieuwe belastingmaatregelen. Terwijl je al moeite had om rond te komen, wordt het nu een onmogelijke opgave.  Dat is toch niet uit te leggen? Toch is dit de harde realiteit voor tienduizenden medewerkers met een ondersteuningsvraag. Medewerkers zoals Marc, die in een video van EenVandaag vertelt: “Als je te horen krijgt dat je minder geld gaat ontvangen voor jouw werk, dan voel je je knap minderwaardig.”  De politiek belooft bestaanszekerheid voor iedereen, maar laat precies deze groep hardwerkende Nederlanders in de kou staan. De motie om met een oplossing te komen voor een deel van deze groep, stemden de coalitiepartijen PVV, BBB, NSC en VVD weg. En dat vinden wij onterecht. Het kan niet zo zijn dat juist de mensen die het al moeilijk hebben, nog verder in de problemen worden gebracht. Dit moet rechtgezet worden!  Vind jij ook dat het kabinet dit nú recht moet zetten? Teken de petitie en verspreid onze oproep via #IkVerdienHetOok. 

Het is belangrijk dat wij Nederlanders een duidelijk signaal afgeven aan de huidige president van de Verenigde Staten Donald Trump. Dat we iemand met zijn moraal, imago, gedrag en uitlatingen niet in ons land accepteren. Dat we in ons land andere normen en waarden zoals diversiteit en inclusiviteit, een verbod op discriminatie in welke vorm dan ook hebben, minderheden beschermen in plaats van ze rechten te ontzeggen. Dat we als land ons verzetten tegen zijn politiek waarbij hij de tijd tientallen jaren probeert terug te draaien. Dat we zijn ideeën en handelingen zien als een gevaar voor de hele wereldbevolking en aarde. Dat we er genoeg van hebben dat we elke dag weer horen of lezen in het nieuws dat dankzij Donald Trump en zijn decreten de wereld voor een heleboel mensen weer een stuk onaangenamer is omdat de vrijheid om te zijn wie ze zijn weer een stuk is ingeperkt. Dat we hem hier in ons land niet zijn extreemrechtse politieke agenda laten uitvoeren of propaganda laten verspreiden. Dat we extreemrechts en onverdraagzaamheid afwijzen. En we vragen de Tweede Kamer daarom om Trump de toegang tot ons land te ontzeggen.

Een gezonde leefomgeving is een grondrecht. Toch wordt ons milieu steeds verder vergiftigd. Zogenoemde forever chemicals worden inmiddels overal gevonden. In onze zwemplassen, in ons drinkwater, in ons voedsel, in onszelf. Er is niet meer aan te ontsnappen, want zelfs via moedermelk worden deze stoffen overgedragen op de volgende generatie. Forever chemicals danken hun naam aan het feit dat de natuur ze niet of nauwelijks af kan breken. Ze blijven daardoor tientallen jaren, eeuwen of langer onze leefomgeving vergiftigen. Ook ons menselijk lichaam kan er niet mee overweg. Deze zeer zorgwekkende stoffen worden daardoor in verband gebracht met diverse gezondheidsproblemen, zoals sommige vormen van kanker, Parkinson, groeistoornissen en aantasting van het imuunsysteem. Alle ernstige zorgen rondom deze stoffen hebben helaas tot dusver niet geleid tot doortastend optreden van de overheid. Het produceren, gebruiken, uitstoten en lozen gaat gewoon door. Bovendien wordt er niet adequaat gehandhaafd. Maar tegelijkertijd wordt ook afgeraden om voedsel uit eigen tuin te eten en om in sommige zwemplassen te zwemmen. Dus wat is er nou precies aan de hand? Hoe erg is het nou echt? Als het erg is: waar blijven de maatregelen? Wat houdt onze overheid tegen? Daarom denken wij dat dit een goed onderwerp is voor een burgerberaad. Wil je weten wat een burgerberaad is? Bureau Burgerberaad legt het goed uit. Als voorbeeld van wat er mis gaat met zeer zorgwekkende stoffen, bekijk de uitzending van Zembla.

Doesn't the VU have a Human Right framework for this, already? In July, the university started developing a framework for assessing international collaborations. This framework is intended to evaluate international collaborations in relation to the university's values and international human rights standards. However, this progress is still insufficient for several reasons, including: • The framework does not freeze collaborations while these assessments are being conducted. As a result, institutions such as Israeli universities can continue their activities during this evaluation period, undermining the intent of the framework. • The framework relies on indicators that are not regularly updated and does not take into account important developments, such as recent rulings by the ICJ. • The conclusions of the assessment are non-binding, leaving decisions solely at the discretion of the executive board. A detailed summary of the framework's issues can be found here. Explanation of (the importance of) these demands 1. Disclose ties with Israeli institutions: Transparency about institutional affiliations is essential to upholding ethical standards and the trust of the university community. Such disclosures allow students, faculty, and the public to understand the nature and extent of these ties and ensure alignment with the university’s stated values of integrity, ethics, and human rights. Aren't all ties already public? Only some. For the VU, projects involving EU funding are publicly listed on the CORDIS website. For more details, see this website which has compiled some of the ties between universities in the Netherlands and Israeli institutions from various sources. 2. Suspend ties with institutions complicit in human rights violations immediately: Continuing these relationships firstly undermines the university's ethical standing and its commitment to human rights, as stated in both institutional policies and international legal standards.  Secondly, the mere existence of such partnerships implies support for institutions directly or indirectly involved in the genocide. • For instance VU has official collaborations with Bar Ilan University through the NeuroData Erasmus Mundus Joint Master Degree in Brain and Data Science programme: Partnering with Bar Ilan University raises ethical concerns due to its documented links with Israeli policies and practices in occupied territories. These includes running a Master's program for training soldiers, denying the claims of Palestinian villagers of Susiya to their lands (Wind 2024) and , organising "hackathons" in collaboration with Elbit Systems and the Israel Defence Forces (IDF). By engaging with this partnership, VU legitimizes the Bar Ilan’s involvement in these activities, all of which violate the ethical standards our university claims to uphold. But some of these ties/projects seem harmless. Why suspend them? Ties should be severed on an institutional level, rather than a project-by-project basis. While some individual projects may appear beneficial or harmless, engaging with complicit institutions still provides them with support, even if only through granting legitimacy. An analogy can be drawn with Shell and a project focused on solar panels: while the project itself may be positive, the existence of the tie with Shell ultimately legitimizes the company as a whole, including its other, less ethical activities. *Credible sources on Israel's domicide, urbicide, scholasticide, medicide, cultural genocide and ecocide. Israel has damaged or destroyed 90% of school buildings, and has left no university standing. 28 Israeli and Palestinian teachers have been arrested and 46 indicted in Israeli institutes for advocating for Palestinian rights and self-determination.

Mensen zijn van nature gevoeliger voor negatieve berichten – een overlevingsinstinct dat desinformatie en haatzaaierij een extra groot podium geeft. Het resultaat? Een verdere verrechtsing en antidemocratische ontwikkelingen in onze samenleving. X draagt hier rechtstreeks aan bij, en dit heeft grote gevolgen voor onze democratie en beschaving. Het is raar om te zeggen dat je je zorgen maakt over deze ontwikkelingen, terwijl je tegelijkertijd gebruik blijft maken van een platform dat ze versterkt. Het is tijd om consequent te handelen en X achter ons te laten. Zo voorkomen we dat één persoon – in dit geval Musk – te veel macht heeft over onze publieke ruimte, en gebruiken we onze energie voor alternatieven die bijdragen aan een verbindend, democratisch narratief. Aan de politiek, Media en NGO's in Nederland: Sluit je aan! Om de opmars van haat en desinformatie af te remmen, is het cruciaal dat we samen optrekken. Laat X links liggen en laat zien dat we gezamenlijk verantwoordelijkheid nemen voor een sterke democratie en een rechtvaardige samenleving.

1 procent van de wereldbevolking zorgt voor 50 procent van de CO2-uitstoot door vliegen. Een relatief kleine groep mensen  zorgt dus voor een enorme uitstoot door extreem veel te vliegen. En juist deze groep wordt door KLM beloond met het spaarprogramma Flying Blue. Duidelijk is dat de echte prijs van vliegen niet betaald wordt door de veelvliegers, maar door de mensen die wereldwijd, nu én in de toekomst, de gevolgen van de klimaatcrisis ervaren.  Het terugdringen van het aantal vliegkilometers door frequent flyers is de meest efficiënte manier om de CO2-uitstoot van de luchtvaart terug te dringen.  Maar KLM blijft met excuses komen om het aantal vluchten maar niet te hoeven verminderen. Zo zegt KLM met technologische innovaties te kunnen verduurzamen. Uit onderzoek blijkt echter dat KLM’s CO2-uitstoot in 2030 niet met 12 procent afneemt, zoals KLM claimt, maar met 6 procent toeneemt. En dat terwijl een reductie van 55 procent noodzakelijk is volgens het IPCC.  Het is tijd dat KLM een eerste echte stap richting duurzame luchtvaart neemt. Een stap die zo logisch is, dat er geen enkel zinnig tegenargument voor is: stop met het belonen van veelvliegers. Stop met frequent flyerprogramma Flying Blue. 

Teken de petitie: de Roode Bioscoop is niet te koop! De Roode Bioscoop is al vijfendertig jaar lang een ontmoetingsplaats voor onverschrokken artiesten en bezoekers met een avontuurlijke kijk op muziek, theater en literatuur. Aanstormende talenten en gevestigde podiumkunstenaars krijgen de kans af te wijken van gebaande artistieke paden om in alle vrijheid nieuwe concepten te onderzoeken. Gedragen door een klein team en een grote groep vrijwilligers heeft de Roode Bioscoop na een rijke geschiedenis zijn bestaansrecht waargemaakt en is inmiddels van onschatbare waarde voor de buurt. Nu dreigt een van de laatste authentieke, onafhankelijke en eigenzinnige Amsterdamse podia verloren te gaan. Want terwijl er juist nu meer dan ooit behoefte is aan een onafhankelijke, artistieke vrijplaats in onze hoofdstad waar gastvrijheid altijd hoog in het vaandel staat, heeft de pandeigenaar per 1 oktober jl. de huur opgezegd. De reden hiervoor is onduidelijk en duister, maar het heeft er alle schijn van dat hij het theater op eigen wijze wil gaan leiden. Onder voorwendsel van een funderingsherstel wil hij het theater sluiten en Stichting de Roode Bioscoop eruit werken. Van de noodzaak van herstelwerkzaamheden is echter nooit melding gemaakt bij de gemeente. Daarnaast blijkt uit onderzoek dat de aangrenzende panden nergens last van hebben. Door alvast de naam te claimen bij het merkenbureau lijkt deze handeling onrechtmatig en vooral een truc om het roer zelf over te nemen. Dit mag natuurlijk nooit gebeuren! Wilt u meer doen dan tekenen? ga dan naar: https://www.roodebioscoop.nl/het-laatste-niieuws-over-de-roode-bioscoop Stichting De Roode Bioscoop wordt momenteel geleid door Martijn Grootendorst en Frederique van Rijn. Zij worden ondersteund door een bevlogen team van zo’n veertig vrijwilligers.  Het bestuur bestaat uit Anneke Kroon en Arent van ’t Spijker. De Raad van Advies bestaat uit Mijke Loeven, Bas Lubberhuizen, Francien Schuursma, Felix Rottenberg, Tiers Bakker en Terts Brinkhoff. Het bestuur van de stichting vrienden van De Roode Bioscoop bestaat uit Hetty van der Hall, Pauline Genee & Marko Bonarius. Bewogen historie De Roode Bioscoop kent een lange en bewogen historie. In 1913 richtte Gerhard Rijnders de Westerbioscoop op en deze werd in de volksmond ‘de roode bioscoop’ genoemd omdat er films in lijn met de ideeën van Domela Nieuwenhuis vertoond werden. Propagandafilms met leuzen als ‘Stuurt uw kinderen naar onze bioscoop!’ werden hier aangeprezen. De vertoningen waren verre van lucratief en de bioscoop moest al snel de deuren weer sluiten. In het pand vestigde zich daarna onder meer een dansschool, een fietsenmaker en een groenteboer. Vanaf eind jaren zeventig vond het gebouw weer een culturele bestemming: muziektheatergroep De Gebroeders Flint vestigde er haar repetitieruimte. Vanaf die tijd is er gestaag gebouwd aan een rijke muziektheaterprogrammering. De Roode Bioscoop heeft als missie om met zijn uitzonderlijke historie, locatie en akoestiek een vrijplaats in Amsterdam te zijn waar nieuw en gevestigd talent op kleine schaal en in vrijheid kan experimenteren. Tijdens de voorstellingen wordt het publiek deelgenoot van artistieke maakprocessen in een ongekend intieme setting in het hart van Amsterdam. Onafhankelijk en al jaren een instituut.