Op 1 juli 1863 werd de Nederlandse slavernij in Suriname en op de voormalige Nederlandse Antillen afgeschaft, na langdurig verzet en opstanden van tot slaaf gemaakten. Maar de gevolgen van kolonialisme en slavernij werken nog steeds door in onze samenleving: institutioneel racisme, onderdrukking en ongelijkheid zijn dagelijkse realiteit voor veel Afro-Nederlanders. Hoe kan het dat meer dan 150 jaar later het Nederlandse slavernijverleden nog steeds niet officieel wordt erkend? Het is tijd dat de politiek erkent dat de trans-Atlantische slavenhandel en koloniale geschiedenis een onmiskenbaar onderdeel zijn van de Nederlandse geschiedenis: dat is de eerste stap naar een gelijkwaardiger Nederland. Jaarlijks vindt op 1 juli, tijdens Keti Koti, een herdenking plaats en wordt ook de afschaffing van de slavernij gevierd. Maar… Zolang de overheid deze datum niet erkent als nationale feestdag en er geen nationale herdenking plaatsvindt, ontkent Nederland zijn verantwoordelijkheid in deze gedeelde geschiedenis. Het is daarom hoog tijd om 1 juli te erkennen als een nationale feest- en herdenkingsdag. Teken daarom de petitie!

Er wordt ons verteld dat de versoepelingen voor iedereen gelden, maar niets is minder waar. De maatschappij gaat steeds meer open, maar risicogroepen zitten nog steeds in isolatie. Naar buiten gaan is nog steeds onveilig en wordt steeds minder veilig als er meer versoepelingen komen. Vaak worden risicogroepen bewust uitgesloten. Inmiddels zijn de mondkapjes niet meer verplicht en kunnen mensen weer op vakantie, terwijl risicogroepen wordt aangeraden om voorzichtig te zijn met bezoek, geen boodschappen te doen en niet met het OV te reizen.De tweedeling in de samenleving lost zichzelf niet op als de vaccinaties zijn uitgedeeld, zeker omdat veel mensen zich niet laten vaccineren, niet iedereen een vaccin kan nemen of dat voor sommige mensen de vaccinatie onvoldoende helpt. Bovendien kan iemand ondanks de vaccinatie mogelijk nog steeds besmettelijk zijn voor anderen. Veel mensen lijken niet meer door te hebben dat de verdeeldheid groeit. We leven in een twee stromen maatschappij en door de aanpak van het kabinet wordt dit probleem nog groter. Daarnaast is wat er nu gebeurt ook niet veilig voor mensen die niet in een risicogroep zitten en wordt er een nieuwe golf verwacht in de tweede helft van dit jaar. Indammen zodat we allemaal samen veilig zijn en blijvend kunnen versoepelen, gebeurt nog steeds niet. De risicogroepen en hun naasten blijven achter. Het wordt tijd om op te komen voor de rechten en de gelijkwaardigheid van risicogroepen. Het wordt tijd om de scheiding van risicogroep te stoppen. We moeten niet gaan versoepelen voor de ene groep en een andere groep achterlaten. Dit gaat ons allemaal aan. De enige manier waarop we uit deze crisis kunnen komen is SamenOfNiet. Zie ook onze website geendorhout.com, voor meer achtergronden voor deze actie en ervaringsverhalen.

Nu de Nederlandse troepen Afghanistan verlaten, lopen meer dan 50 tolken met hun gezinnen zeer groot gevaar om vermoord te worden door de Taliban. Deze gezinnen komen weliswaar in aanmerking voor asiel in Nederland, maar moeten hiervoor de procedure in Afghanistan doorlopen. Een behoorlijk bureaucratisch proces, in een land zonder goed functionerende infrastructuur. De oud-voorzitter van de militaire vakbond AFMP FNV, Anne-Marie Snels roept de regering op om deze gezinnen zo snel mogelijk naar Nederland te halen en de inburgering hier te laten plaatsvinden. Tot nu toe vindt zij geen gehoor bij onze regering. Als we niet snel in actie komen, is ons land straks verantwoordelijk voor de moord op gezinnen van dappere tolken die onze soldaten daar op allerlei manieren hebben ondersteund en zelfs levens hebben gered. Vrijdagmiddag 30 april werd Snels op Radio 1 geïnterviewd. Ook een Afghaanse tolk kwam aan het woord. Hun verhaal was zo schokkend dat wij ons diep schamen voor ons land en er bij de Tweede Kamer op aandringen om het kabinet met spoed te corrigeren. In de Volkskrant van zaterdag 1 mei roept Arnout Brouwers op tot politieke daadkracht. [1] Op NU.nl spreekt Vluchtelingenwerk Nederland zijn zorgen uit. [2] In december 2019 was Vluchtelingenwerk Nederland nog opgelucht omdat er in de Tweede Kamer met brede steun een motie was aangenomen om de tolken niet aan hun lot over te laten. [3] Wettelijk gezien zijn er dus geen belemmeringen, maar door vast te houden aan de strikte procedures brengt de Nederlandse regering de tolken en hun gezinnen alsnog in groot gevaar. [1] https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/nederland-mag-niet-verzaken-tref-noodmaatregelen-voor-afghaanse-tolken~b19e83ad/ [2] https://www.nu.nl/binnenland/6130662/zorgen-over-vreselijk-lot-afghaanse-tolken-die-werkten-voor-defensie.html [3] https://www.vluchtelingenwerk.nl/nieuws/breaking-eindelijk-bescherming-voor-afghaanse-tolken

ON! heeft bij herhaling de geloofwaardigheid van NOS-journalisten in twijfel getrokken en de NOS beschuldigd van het verspreiden van nepnieuws. Zij brengt daarmee de onafhankelijke journalistiek in gevaar. ON! draagt met bijvoorbeeld het Zwartepietenjournaal bij aan de algehele sfeer van ongenoegen en ongefundeerde boosheid bij een deel van de Nederlandse bevolking. De zogenaamd patriottische en op blank superioriteitsgevoel gebaseerde berichtgeving van ON! mag geen algemeen erkend (en door de belastingbetaler gesubsidieerd) podium krijgen. Daarmee zouden hun opvattingen een vorm van toelaatbare rassenwaan krijgen. De Raad voor Cultuur draagt met dit advies bij aan de verdere versplintering van het medialandschap.

Jagen veroorzaakt dierenleed en dat moet stoppen. Daarnaast heeft de koning extra privileges die andere terreinbeheerders niet hebben. Dat is oneerlijk en onbegrijpelijk. Daarom roepen we op: stop het jagersrust van de koning!

Al bijna 10 jaar pleiten een dertigtal Nederlanders van Rwandese afkomst voor een Eerlijk Proces. Middels een dubieuze bureaucratische inhumane procedure, met anonieme getuigen en anonieme onderzoekers, heeft de IND deze mensen van genocide beschuldigd en de Nederlandse nationaliteit afgenomen. Getuigen van de verdediging werden niet gehoord en alle informatie over de beschuldigers (incl. hun motieven) werd geheim gehouden waardoor een effectieve verdediging onmogelijk was. Veel tekst in de documentatie was zwart gelakt, veel beschuldigingen zijn vaag en details ontbreken, WOB verzoeken van de beschuldigen werden geweigerd en zelfs het aantal beschuldigers werd geheim gehouden. Tevens heeft de Raad van State de weg naar het Hof van Justitie (middels een prejudiciële vraag) geblokkeerd waardoor zij hun recht als EU burgers zijnde niet kunnen gebruiken. De IND wil deze Nederlanders naar Rwanda uitzetten ondanks het feit dat vele Westerse overheden, academici, rechtbanken, NGO’s, journalisten en onderzoeken (waaronder een onderzoek in opdracht van IND zelf) aantonen dat het regime in Rwanda valse genocide getuigenissen afdwingt tegen critici van het regime. De IND heeft met haar handelen de levens en de gezinnen van deze Nederlanders geruïneerd. Dit beleid heeft bij deze dertigtal gezinnen emotionele (depressies), fysieke (lichamelijke klachten door stress), relationele (echtscheidingen) en financiële (hoge advocaat rekeningen etc.) ravage aangericht. NU is het de hoogste tijd dat de IND zich realiseert dat haar bevoegdheid om de Nederlandse nationaliteit af te pakken samengaat met de verantwoordelijkheid om deze Nederlanders een Eerlijk Proces te geven. Teken en deel AUB deze petitie en geef hoop op gerechtigheid aan deze wanhopige mensen!

In elke grote en middelgrote stad in Nederland worden op dit moment dak- en thuisloze mensen opgevangen in het kader van de coronamaatregelen. Onder hen ook ongedocumenteerde mensen en EU-migranten. Vanaf 1 april worden de plaatsen voor deze groepen afgebouwd en worden zij niet meer toegelaten tot de opvang. De afbouw moet 1 mei voltooid zijn en dan wordt de opvang opgeheven. In zeer korte tijd komt dan een groep van ongeveer 1000 mensen op straat bovenop de mensen nu al op straat staan, terwijl we nog midden in een pandemie zitten. De overheid roept bij herhaling alle burgers op zich aan de coronamaatregelen te houden, maar ondertussen worden de deuren gesloten voor een kwetsbare groep, die vervolgens op straat mag proberen gezond te blijven. We vinden deze ontwikkelingen zeer verontrustend. Iedereen zou recht moeten hebben op basisvoorzieningen als bed, bad en brood. Het risico bestaat dat mensen volledig uit beeld raken, naast de gezondheidsrisico’s die de straat altijd al met zich meebrengt. Ieder plan om deze mensen te vaccineren is dan bij voorbaat gedoemd te mislukken, omdat het overzicht ontbreekt en zij niet meer te vinden zijn. Naast het directe risico voor de mensen zelf, betekent dat ook een risico voor de algemene volksgezondheid, omdat de vaccinatiegraad verminderd. Wat ons betreft, laat de corona-opvang zien dat het mogelijk is om deze mensen onderdak te bieden. Bovendien zijn er praktische voordelen: mensen zijn in beeld, waar nodig kan zorg geboden worden en vaccinatie gepland. Maar bovenal is het ook het juiste om te doen. Een fatsoenlijk land als Nederland zet toch geen kwetsbare mensen op straat midden in een pandemie? We vragen om permanente opvang voor iedereen die nu in de opvang verblijft en een stop op de sluiting per 1 mei.

De uitstoot van fossiele brandstoffen vormt de kern van de klimaatcrisis. In het wereldwijde Parijsakkoord van 2015 is afgesproken de opwarming van de aarde tot 1,5 en maximaal 2 graden Celsius te beperken. Om deze doelen te halen moeten olie-, kolen- en gasbedrijven hun geplande productie verminderen en stoppen met investeren in nieuwe kolencentrales, olie- en gasvelden. Toch wordt er per pensioendeelnemer duizenden euro’s van ons eigen pensioengeld (alles bij elkaar zeker €17,4 miljard) geïnvesteerd in de fossiele industrie. Als deelnemers vragen wij het ABP dringend om de investeringen in de fossiele industrie per direct terug te trekken en het vrijgekomen geld te investeren in duurzame bedrijven. Financiële risico’s Behalve met onze gezondheid en het klimaat, neemt het ABP hiermee ook grote financiële risico’s. Al jaren dalen de rendementen van de fossiele industrie. Nu met de coronacrisis is de waarde van ABP’s fossiele investeringen sinds eind 2019 gekelderd met 44% (onderzoek april 2020), terwijl niet-fossiele investeringen ‘slechts’ 26% minder waard werden. Mede door de fossiele investeringen heeft de dekkingsgraad van het pensioenfonds een historisch laagterecord bereikt van 82%. Het zou zomaar kunnen dat pensioenuitkeringen gekort worden. Eerdere actie vanuit Leiden Al in 2017 stuurde de toenmalige manager van de concernstaf namens de burgemeester en wethouders van de gemeente Leiden al een brief naar ons pensioenfonds het ABP. Met deze brief hebben ze het ABP verzocht om afscheid te nemen van de investering in fossiele brandstoffen. De brief die toen verstuurd is vind je hier: https://leiden.notubiz.nl/document/5294023/1/0_%2002_%20Brief%20Wethouder%20Damen%20d_d_240417%20Brief%20fossielvrij%20ABP Deze actie is een initiatief van een groep bezorgde Leidse ambtenaren. We bouwen allemaal verplicht pensioen op bij ABP. Je kan deze petitie ook ondertekenen als je niet bij de Gemeente Leiden werkt of geen deelnemer bent van het ABP. Wij zullen hier een onderverdeling in maken bij het aanbieden van de petitie. Stuur de petitie door naar je collega's waarvan je denkt dat ze de petitie ook willen ondertekenen!

Simpel: zo gaan we niet met mensen om. Lees het hele verhaal van Jacob en Tina hier: https://www.groene.nl/artikel/tina-en-jacob-moeten-weg Samengevat: Tina (toen 26) vluchtte in 2015 met haar 8-jarige zoon Jacob uit Syrië, weg van de oorlog. Op Jacobs school ontplofte een bom. Een van de vriendjes met wie hij stond te praten overleed ter plekke. Jacob kreeg bomscherven in zijn rug en been. De angst liet hem niet meer los. Dat was voor Tina de druppel. Tina wilde de overtocht naar Europa niet op een gammele boot maken. Met een Armeens paspoort kon je een visum voor Europa krijgen, ging het gerucht in Syrië. Tina en haar familie zijn geboren en getogen in Syrië en hebben de Syrische nationaliteit. Hun voorouders zijn Armeense christenen die begin vorige eeuw uit Turkije vluchtten vanwege de Armeense genocide. Het lukt Tina een Armeens paspoort te bemachtigen voor haarzelf en Jacob. Ze is daarvoor – voor het eerst haar leven – vier dagen in Armenië geweest. Maar het Armeense paspoort blijkt geen escape. Tina krijgt geen visum voor Europa. Er rest haar en Jacob geen andere optie dan een gevaarlijke tocht op een propvolle vluchtelingenboot naar Griekenland. In november 2015 komen ze aan in Nederland, waar ze worden opgevangen in vluchtelingenkamp Heumensoord bij Nijmegen. In de zomer van 2016 – Jacob gaat dan al een paar maanden in Nijmegen naar school – wordt Tina voor de eerste keer gehoord door de IND. Het tweede gehoor volgt binnen enkele weken. De IND heeft ontdekt dat Tina met een Armeens paspoort een visum voor Europa wilde aanvragen. Hoe kan dat? Is ze nu Syrisch of toch Armeens? De IND is onverbiddelijk en wijst haar asielaanvraag in augustus 2016 af. Armenië geldt als een veilig land van herkomst. Tina gaat in beroep, gevolgd door een hoger beroep voor de Raad van State. Uitkomst: de rechters zijn het met de IND eens. Tina levert haar Armeense paspoort in, zodat ze alleen nog een Syrisch paspoort heeft en doet een hernieuwd asielverzoek. Ook dat wijst de IND af. Tina gaat weer in beroep. De Haarlemse rechtbank vindt het onredelijk dat Tina en Jacob naar Armenië worden gestuurd. Maar nu is het de IND weer die in beroep gaat, bij de Raad van State. Die oordeelt: Tina en Jacob mogen wél naar Armenië gestuurd worden. Zonder verblijfsvergunning hebben Tina en Jacob drie onmogelijke opties: 1) ze gaan terug naar Syrië (waar het nog altijd oorlog is), 2) ze gaan ‘terug’ naar Armenië (waar ze nog nooit geweest zijn en het nu ook oorlog is), 3) ze blijven in Nederland (illegaal, dus uitzichtloos). Ondertussen zit Jacob in 1-havo, met zicht op vwo. Hij zit op breakdance, heeft een leuke groep vrienden, het gaat goed met hem. De nachten dat hij en zijn moeder uit angst en onzekerheid wakker liggen, niet meegeteld. Kiezen uit drie kwaden, dat kan toch niet?! Onderteken de petitie ‘Jacob en Tina blijven hier!’

Hoe rijk ons land ook is, een grote groep mensen merkt daar de afgelopen jaren veel te weinig van. Daardoor lukt het kwaadwillenden om al die verschillende mensen (politiek) tegen elkaar op te zetten. De ene mens in nood tegen de andere. Volgens hen pakken kwetsbaren tijdens de Corona-crisis ‘onze’ vrijheid af. Vluchtelingen pakken onze huizen af, bijstandsgerechtigden ons geld. Maar wij geloven dat we beter zijn dan dat. De toeslagenaffaire, het snel groeiende aantal daklozen, het leed in de jeugdzorg en GGZ en het wegkijken van vluchtelingenkampen zijn allemaal gevolgen van hetzelfde kille beleid. We moeten niet met elkaar afrekenen, maar met die kilheid. Compassie, medemenselijkheid en zorg dragen voor elkaar zijn Nederlandse kernwaarden, ongeacht politieke voorkeur. Daarom zou elke politieke partij een belofte voor meer medemenselijkheid moeten doen!

Hoe rijk ons land ook is, een grote groep mensen merkt daar de afgelopen jaren veel te weinig van. Daardoor lukt het kwaadwillenden om al die verschillende mensen (politiek) tegen elkaar op te zetten. De ene mens in nood tegen de andere. Volgens hen pakken kwetsbaren tijdens de Corona-crisis ‘onze’ vrijheid af. Vluchtelingen pakken onze huizen af, bijstandsgerechtigden ons geld. Maar wij geloven dat we beter zijn dan dat. De toeslagenaffaire, het snel groeiende aantal daklozen, het leed in de jeugdzorg en GGZ en het wegkijken van vluchtelingenkampen zijn allemaal gevolgen van hetzelfde kille beleid. We moeten niet met elkaar afrekenen, maar met die kilheid. Compassie, medemenselijkheid en zorg dragen voor elkaar zijn Nederlandse kernwaarden, ongeacht politieke voorkeur. Daarom zou elke politieke partij een belofte voor meer medemenselijkheid moeten doen!

Hoe rijk ons land ook is, een grote groep mensen merkt daar de afgelopen jaren veel te weinig van. Daardoor lukt het kwaadwillenden om al die verschillende mensen (politiek) tegen elkaar op te zetten. De ene mens in nood tegen de andere. Volgens hen pakken kwetsbaren tijdens de Corona-crisis ‘onze’ vrijheid af. Vluchtelingen pakken onze huizen af, bijstandsgerechtigden ons geld. Maar wij geloven dat we beter zijn dan dat. De toeslagenaffaire, het snel groeiende aantal daklozen, het leed in de jeugdzorg en GGZ en het wegkijken van vluchtelingenkampen zijn allemaal gevolgen van hetzelfde kille beleid. We moeten niet met elkaar afrekenen, maar met die kilheid. Compassie, medemenselijkheid en zorg dragen voor elkaar zijn Nederlandse kernwaarden, ongeacht politieke voorkeur. Daarom zou elke politieke partij een belofte voor meer medemenselijkheid moeten doen!