Een gezonde leefomgeving is een grondrecht. Toch wordt ons milieu steeds verder vergiftigd. Zogenoemde forever chemicals worden inmiddels overal gevonden. In onze zwemplassen, in ons drinkwater, in ons voedsel, in onszelf. Er is niet meer aan te ontsnappen, want zelfs via moedermelk worden deze stoffen overgedragen op de volgende generatie. Forever chemicals danken hun naam aan het feit dat de natuur ze niet of nauwelijks af kan breken. Ze blijven daardoor tientallen jaren, eeuwen of langer onze leefomgeving vergiftigen. Ook ons menselijk lichaam kan er niet mee overweg. Deze zeer zorgwekkende stoffen worden daardoor in verband gebracht met diverse gezondheidsproblemen, zoals sommige vormen van kanker, Parkinson, groeistoornissen en aantasting van het imuunsysteem. Alle ernstige zorgen rondom deze stoffen hebben helaas tot dusver niet geleid tot doortastend optreden van de overheid. Het produceren, gebruiken, uitstoten en lozen gaat gewoon door. Bovendien wordt er niet adequaat gehandhaafd. Maar tegelijkertijd wordt ook afgeraden om voedsel uit eigen tuin te eten en om in sommige zwemplassen te zwemmen. Dus wat is er nou precies aan de hand? Hoe erg is het nou echt? Als het erg is: waar blijven de maatregelen? Wat houdt onze overheid tegen? Daarom denken wij dat dit een goed onderwerp is voor een burgerberaad. Wil je weten wat een burgerberaad is? Bureau Burgerberaad legt het goed uit. Als voorbeeld van wat er mis gaat met zeer zorgwekkende stoffen, bekijk de uitzending van Zembla.

Teken de petitie: de Roode Bioscoop is niet te koop! De Roode Bioscoop is al vijfendertig jaar lang een ontmoetingsplaats voor onverschrokken artiesten en bezoekers met een avontuurlijke kijk op muziek, theater en literatuur. Aanstormende talenten en gevestigde podiumkunstenaars krijgen de kans af te wijken van gebaande artistieke paden om in alle vrijheid nieuwe concepten te onderzoeken. Gedragen door een klein team en een grote groep vrijwilligers heeft de Roode Bioscoop na een rijke geschiedenis zijn bestaansrecht waargemaakt en is inmiddels van onschatbare waarde voor de buurt. Nu dreigt een van de laatste authentieke, onafhankelijke en eigenzinnige Amsterdamse podia verloren te gaan. Want terwijl er juist nu meer dan ooit behoefte is aan een onafhankelijke, artistieke vrijplaats in onze hoofdstad waar gastvrijheid altijd hoog in het vaandel staat, heeft de pandeigenaar per 1 oktober jl. de huur opgezegd. De reden hiervoor is onduidelijk en duister, maar het heeft er alle schijn van dat hij het theater op eigen wijze wil gaan leiden. Onder voorwendsel van een funderingsherstel wil hij het theater sluiten en Stichting de Roode Bioscoop eruit werken. Van de noodzaak van herstelwerkzaamheden is echter nooit melding gemaakt bij de gemeente. Daarnaast blijkt uit onderzoek dat de aangrenzende panden nergens last van hebben. Door alvast de naam te claimen bij het merkenbureau lijkt deze handeling onrechtmatig en vooral een truc om het roer zelf over te nemen. Dit mag natuurlijk nooit gebeuren! Wilt u meer doen dan tekenen? ga dan naar: https://www.roodebioscoop.nl/het-laatste-niieuws-over-de-roode-bioscoop Stichting De Roode Bioscoop wordt momenteel geleid door Martijn Grootendorst en Frederique van Rijn. Zij worden ondersteund door een bevlogen team van zo’n veertig vrijwilligers.  Het bestuur bestaat uit Anneke Kroon en Arent van ’t Spijker. De Raad van Advies bestaat uit Mijke Loeven, Bas Lubberhuizen, Francien Schuursma, Felix Rottenberg, Tiers Bakker en Terts Brinkhoff. Het bestuur van de stichting vrienden van De Roode Bioscoop bestaat uit Hetty van der Hall, Pauline Genee & Marko Bonarius. Bewogen historie De Roode Bioscoop kent een lange en bewogen historie. In 1913 richtte Gerhard Rijnders de Westerbioscoop op en deze werd in de volksmond ‘de roode bioscoop’ genoemd omdat er films in lijn met de ideeën van Domela Nieuwenhuis vertoond werden. Propagandafilms met leuzen als ‘Stuurt uw kinderen naar onze bioscoop!’ werden hier aangeprezen. De vertoningen waren verre van lucratief en de bioscoop moest al snel de deuren weer sluiten. In het pand vestigde zich daarna onder meer een dansschool, een fietsenmaker en een groenteboer. Vanaf eind jaren zeventig vond het gebouw weer een culturele bestemming: muziektheatergroep De Gebroeders Flint vestigde er haar repetitieruimte. Vanaf die tijd is er gestaag gebouwd aan een rijke muziektheaterprogrammering. De Roode Bioscoop heeft als missie om met zijn uitzonderlijke historie, locatie en akoestiek een vrijplaats in Amsterdam te zijn waar nieuw en gevestigd talent op kleine schaal en in vrijheid kan experimenteren. Tijdens de voorstellingen wordt het publiek deelgenoot van artistieke maakprocessen in een ongekend intieme setting in het hart van Amsterdam. Onafhankelijk en al jaren een instituut.

Wij willen hierbij drietal onderwerpen uitlichten als voorbeelden van slecht bestuur: 1: Slechte tijdelijke opvanglocaties voor statushouders: In 2021 zijn er containers geplaatst op de Puikman bedoeld als tijdelijke woningen voor de opvang van spoedzoekers en statushouders. Al vrij snel werd duidelijk dat deze woningen niet voldeden en zijn er klachten ontvangen over kou, lekkages, schimmelvorming. Er is zelfs een bezoek geweest van de Speciale Rapporteur voor huisvesting Balakrishnan Rajagopalvan de Verenigde Naties welke zich op de volgende manier heeft uitgesproken over de situatie in Castricum:  "In de rijke gemeente Castricum heb ik tijdelijke huisvesting bezocht in de vorm van containerwoningen: metalen dozen gecamoufleerd in een meer duurzame constructie, waarin verschillende groepen worden gehuisvest: "economisch daklozen" en statushouders. Water lekt door het dak als het regent, de hoge luchtvochtigheid in combinatie met gebrek aan ventilatie zorgt voor schimmel en extreme hitte in de zomer zijn woonomstandigheden die niet in lijn zijn met de menselijke waardigheid.". Voor meer informatie zie het verslag van de speciale rapporteur van april 2024: p. 8, para. 35: https://documents.un.org/doc/undoc/gen/g24/033/33/pdf/g2403333.pdf Nu drie jaar later is deze situatie nog niet opgelost. Ook bij de opvang van statushouders op de Oosterzijweg in Limmen zijn al in september 2019 tekortkomingen in de opvang geconstateerd. Deze zijn aangekaart door VluchtelingenWerk, via het Sociale Team van de gemeente en Stichting Welzijn.  2. Niet nakomen van afspraken met buurgemeente Alkmaar De gemeenten Alkmaar en Castricum hebben afgesproken dat Alkmaar tijdelijk, tot 1 april 2024, een aantal Castricumse statushouders op zou vangen in het Tijdelijk Wooncentrum aan de Picassolaan in Alkmaar. Vanaf 1 april 2024 zou de gemeente Castricum de statushouders in Castricum huisvesten. Er is niet tijdig gezorgd voor opvangplaatsen in Castricum. De gemeente Alkmaar heeft daarom uiteindelijk aangeboden deze personen die onder de verantwoordelijkheid van Castricum vallen permanent op te vangen.   3. Ongefundeerde beschuldigingen van vandalisme aan het adres van statushouders die worden opgevangen aan de Stetweg. 

Massale inzet van politie bij de A12 blokkades van Extinction Rebellion is niet alleen ongewenst, onnodig en onveilig, maar legt ook beslag op de politiecapaciteit die nodig is voor andere taken. Politievakbonden hebben verschillende keren aangegeven geen capaciteit te hebben voor langdurige en grootschalige inzet bij de A12 blokkades. Daarnaast is het kostbaar. De politievakbond schat de kosten op een miljoen euro per dag.   De klimaat- en ecologische crisis escaleert steeds verder en Extinction Rebellion wordt daardoor steeds groter. De protesten zullen door blijven gaan totdat de regering gaat toegeven aan de eisen. Inzetten op repressie is dus een heilloze weg. 

Gelet op de brieven van de Heer Ram Rambaratsing, die al 30 jaren lang bezig is met zijn Organizatie Platform Suriname Diaspora een strijd te voeren om het AOW gat hersteld te krijgen. Het is belangrijk om rekening te houden ermee dat de meeste Nederlands/Surinaamse AOW'ers al heel veel jaren in Nederland wonen en aan de Nederlandse economie hebben bijgedragen. Hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen zijn in Nederland geboren en getogen. Het is heel oneerlijk om de  harde  gestelde voorwaarden te handhaven, waardoor Nederlandse Surinamers in het AOW-gat de uitkering van €5000 niet krijgen. Bovendien is het gat met deze compensatie nog lang niet gevuld, vele Surinamers krijgen structureel te weinig AOW en dat loopt op tot honderden euro's per maand. Ook wil ik wijzen op de langdurige geschiedenis van Nederland en Suriname, en hoe Suriname in het verleden altijd hulp aan Nederland verschaf toen het nodig was. Tijdens de Oorlog, werden Surinaamse jongemannen gehaald om voor Nederland te gaan strijden in andere landen. In 1955 toen Nederland de Watersnood had, gingen wij, als kinderen, in Suriname langs de deuren om geld in te zamelen voor Nederland. Toen Nederland in de 60'er jaren Verplegend Personeel tekort had, werden ze uit Suriname gehaald.  Ook vergeten we niet, dat de meeste rijkdommen van Nederland, uit de bodem van Suriname komen, en door  jarenlange harde onbetaalde arbeid van onze  voorouders. Wij beseffen ook, dat er genoeg geld in de Nederlandse Bank is om alle AOW'ERS die in het gat zitten te verblijden met deze eenmalige uitkering van E5.000  Wij hebben Nederland altijd als ons Moederland ervaren, en waren daar heel blij mee. 

Afgelopen jaren is Mikael zich steeds meer Nederlander en Amsterdammer gaan voelen, net als zijn vrienden en klasgenoten. Hij kan zich (net als zijn lotgenoten) geen ander leven voorstellen en wil er niet aan denken dat hij ineens kan worden weggestuurd naar een land dat hij helemaal niet kent. Want hij hoort in Nederland en wil gewoon na de zomer in de brugklas beginnen. Zonder die voortdurende onzekerheid en stress. Het is belachelijk dat er nog steeds kinderen die in Nederland zijn geboren en opgegroeid moeten leven met de onzekerheid of ze wel mogen blijven. Daarom komen we nu in actie en hopen we dat Mikael en Gohar en alle gezinnen die nu al jaren in onzekerheid zitten nu duidelijkheid krijgen en aan hun toekomst in Nederland mogen bouwen. Mikael en zijn moeder moeten in Nederland blijven. Teken deze petitie en deel die met zoveel mogelijk mensen!

Een identificatieplicht zou op vier manieren schade toebrengen aan de academische gemeenschap. Ten eerste belemmert het de functie van de universiteit als publieke instelling. Deze motie stelt voor om de toegang tot de campus te ontzeggen aan iedereen die geen student of medewerker is van die universiteit. Onze universiteiten dienen een publieke zaak. Het publiek moet welkom zijn. Universiteiten moeten een plek zijn waar kennis en ideeën worden uitgewisseld tussen leden van verschillende universiteiten, maar ook met mensen buiten de academische gemeenschap. Ten tweede brengt de identificatieplicht de academische vrijheid in gevaar. Studenten en medewerkers moeten zich kunnen verplaatsen en kennis en ideeën kunnen uitwisselen, zonder het gevoel te hebben dat zij worden gemonitord. Door de identificatieplicht ontstaat het idee dat studenten en medewerkers in de gaten worden gehouden vanwege de uitwisseling van specifieke politieke ideeën en meningen. Dit wordt nog verergerd door de toon van het parlementaire debat, waar de mogelijkheid om discussies en protesten over Palestina te verbieden openlijk wordt besproken. De universiteit moet een plek blijven waar kennis en ideeën kunnen worden uitgewisseld, zonder politieke inmenging. Ten derde passen de identificatieplicht en andere voorstellen niet bij een liberaal-democratische samenleving, waar de vrijheid van meningsuiting, het recht op protest en het recht op vergadering beschermd moeten worden. Het gebruik van surveillance heeft een intimiderend effect op demonstranten, en nog meer op degenen die zich in kwetsbaardere posities in de samenleving of op de universiteit bevinden. De discussie over academische vrijheid, vrijheid van meningsuiting en haatzaaiende uitlatingen worden doelbewust door elkaar gehaald in de parlementaire discussies, terwijl ze gescheiden moeten blijven. Het recht om te protesteren is niet onverenigbaar met de veroordeling van discriminerende, racistische, antisemitische, islamofobe of andere haatzaaiende uitlatingen. De bewering dat welke protesten dan ook antisemitisch waren moet zorgvuldig worden onderzocht, waarbij moet worden erkend dat het gebruik van Palestijnse vlaggen, oproepen tot BDS (boycot, desinvestering, sancties), slogans en keffiya’s op zichzelf geen haatzaaiende of antisemitische uitlatingen zijn. Laat het bekend zijn dat er op onze universiteiten geen plaats is voor antisemitisme, islamofobie of welke andere vorm van haatzaaierij dan ook. In de vierde plaats is de identificatieplicht schadelijk voor een veilig academisch klimaat. Als academische gemeenschap waarderen wij de inzet van de minister om de sociale veiligheid op onze universiteiten te verbeteren. De legitimatieplicht schaadt echter direct de sociale veiligheid op universiteiten. Studenten en personeel mogen niet worden beschouwd als bedreigingen voor de veiligheid, mogen niet gesurveilleerd worden, en moeten worden ondersteund om moeilijke discussies met elkaar te voeren in een ruimte voor geweldloos dialoog. Beleid dat specifiek gericht is op het verbieden van pro-Palestijnse protesten is discriminerend en ondermijnt de kernwaarden van ons instituut. Elk beleid dat het recht om te protesteren voor een enkele groep mensen beperkt, beperkt de vrijheid voor iedereen. Daarmee draagt ​​het bij aan een gevoel van onveiligheid voor iedereen. Tot slot willen wij benadrukken dat wij deze motie zien als onderdeel van een trend waarbij politici invloed willen uitoefenen om de dialoog en het protest op onze universiteiten te beperken. Een trend waartoe ook de toenemende inzet van politie door universiteitsbesturen behoort om studenten en medewerkers (gewelddadig) van de campus te verdrijven. Wij dringen er bij de minister op aan om de academische onafhankelijkheid van politieke macht te verdedigen en studenten te verdedigen tegen politieoptreden. Organisaties die de petitie steunen:   0.7 AOb sectorraad WO&O CasualLeiden CasualRadboud CasualUtrecht (CUU) Dutch Scholars for Palestine (DSP) FNV Leiden Scholars for Palestine Scientist Rebellion Netherlands Stop Harrasment at RU Collective Bent u onderdeel van een collectief of actiegroep en wilt u deze oproep steunen, neem dan contact op met: [email protected]

Om te voorkomen dat vreedzame demonstranten gecriminaliseerd worden.

Shell en andere verdachten, waaronder de Italiaanse oliemultinational Eni, werden in Italië al vervolgd omdat zij 1,1 miljard aan steekpenningen zouden hebben betaald om het olieveld aan de Nigeriaanse kust in handen te krijgen. Maar in 2021 werden alle verdachten vrijgesproken in een zeer controversieel vonnis. Nog vreemder is dat de Italiaanse aanklager die de zaak in eerste instantie had geopend niet meer de kans kreeg om in hoger beroep te gaan tegen Shell. Hij werd vervangen. Het beroep is hierna ingetrokken. Door regels tegen dubbele vervolging is vervolging van Shell in Nederland voor het verschaffen van 1,1 miljard dollar aan steekpenningen onmogelijk. Het OM wilde Shell vervolgen, maar omdat Italiaans bedrijf ENI waarmee zij samenwerkte al (zonder consequenties) is vervolgd, kan dit nu niet. Er zijn ook andere misdrijven, zoals witwassen van geld, bedrog en diefstal, die nu helemaal niet vervolgd worden. Dat is een probleem! Het OM kan kiezen om deze misdrijven alsnog te vervolgen en een rechtvaardig vonnis af te dwingen. Shell komt al decennia weg met het vervuilen van de planeet op gigantische schaal. Doormiddel van ontkenning, greenwashing en corruptie pompt het al sinds begin vorige eeuw tonnen aan CO2 in de lucht. Daarom moeten we Shell aanpakken op alle mogelijke manieren. Laten we iedereen eraan herinneren dat zelfs Shell gerechtigheid niet kan ontlopen en teken de brief! Wil je meer weten? Kijk dan hier: https://www.degoedezaak.org/shells-corruptieschandaal-opl245 BONDGENOTEN: Extinction Rebellion ASEED Fossielvrij NL Transnational Institute ShellMustFall Fridays for Future NL

De urgentie om de klimaatcrisis aan te pakken is groot. Zowel in Nederland als daarbuiten worden er miljarden vrijgemaakt om die crisis te bestrijden. Maar veel oplossingen waarin wordt geïnvesteerd zijn helemaal niet groen. Keer op keer moeten we concluderen dat onze volksvertegenwoordigers kiezen voor oplossingen die niet ver genoeg gaan en die bovendien het huidige systeem in stand houden. Geld pompen naar vergroening van grote vervuilers, zonder ze een klimaatplicht op te leggen #IsNietGroen. Inzetten op het uit de lucht halen van CO2 in plaats van nu de uitstoot radicaal terugdringen #IsNietGroen. Gas en kernenergie als duurzaam aanmerken in de Europese Taxonomie #IsNietGroen. Zo kunnen we nog wel even doorgaan. En helaas werkt de strategie van deze rechtse politici. Steeds meer Nederlandse kiezers vinden bijvoorbeeld dat ons kabinet met het meest recente regeerakkoord op de juiste klimaat-koers ligt. Dat is heel slecht nieuws. Daar moeten we iets tegenover stellen. Met de Klimaatmiljarden-campagne vertellen we daarom een alternatief verhaal. Via onze eigen klimaatcampagnes, en die van onze burgerscampaigners en bondgenoten, ontkrachten we de valse oplossingen en proberen we de steun voor échte antwoorden op de klimaatcrisis te verhogen. En daar hebben we jouw hulp hard bij nodig!

De publieke steun van Thierry Baudet voor de Russische inval in Oekraïne heeft een nieuwe groep mensen de ogen geopend voor de gevaren van extreemrechts. We spreken ons daarom niet alleen uit tegen extreemrechts, maar gaan ook het gesprek aan met mensen in onze persoonlijke omgeving die overwegen op extreemrechtse partijen te stemmen. Zo kunnen we de politiek van haat en uitsluiting een halt toeroepen. Ik ga het gesprek aan en teken daarom deze petitie!

Zowel de politiek als de samenleving roepen om nieuw leiderschap en een nieuwe bestuurscultuur. Zoals Albert Einstein zou hebben gezegd: we kunnen een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt. Juist jongeren kunnen met frisse ideeën een essentiële rol vervullen in het vormgeven van deze cultuuromslag. Deze generatie 16- en 17-jarigen verdient het dan ook om van zich te kunnen laten horen en inspraak te hebben op de politiek. Tijdens de afgelopen verkiezingen bracht al 80% van de jongeren tussen en 18 en 24 jaar hun stem uit. Jongeren doen dus niet onder voor de betrokkenheid van oudere generaties. Laten we hen dan ook zien als verrijking in plaats van een bedreiging. Laten we hen een stem geven! Terwijl jongeren het hardst geraakt worden door de keuzes van nu, is door de vergrijzing een machts onbalans ontstaan. Ouderen, welke de gevolgen van klimaatverandering of de huizenmarkt in mindere mate mee zullen maken, beslissen nu over de toekomst van de volgende generaties. Met het stemrecht vanaf 16 jaar herstellen we de machtsbalans en beslissen we samen over de toekomst van ons land. Een bijkomend voordeel is dat, wanneer jongeren stemrecht hebben, politieke partijen jongeren serieus gaan nemen en hun belangen gaan vertegenwoordigen. Wie echt werk wil maken van een nieuwe bestuurscultuur, tekent voor stemrecht vanaf 16 jaar!